Volgens mij voor veel mensen herkenbaar: Je snuffelt in oude schoenendozen met foto’s, denkt af en toe “Oh ja..” of “Kijk nou….”.
Soms kom je een vergeten pareltje tegen.

Het pareltje verscheen plotsklaps in mijn handen. Bijgaande foto is waarschijnlijk gemaakt in 1928. Vanzelfsprekend gemaakt door foto Jonker.

Op de foto staat mijn opa, Teun Stam (Baldi). En met hem twee dochters (Neeltje (links) en Jannetje (de kleinste)) en twee stiefdochters (Aagt en Jannek) . Op de foto missen twee zonen (Jan en Arie) en een stiefzoon (Thijs).
Teun Baldi was vader van vier kinderen en drie stiefkinderen en hoe dat zo gekomen is, is een typisch Derper verhaal, waarbij de Oud-katholieke kerk als huwelijks bemiddelaar een belangrijke rol speelde.

Teun trouwde in 1912 met Jacoba de Groot. Hij was visser, dus vaak op zee. In hun huwelijk werden 6 kinderen geboren:
– Jansje in 1913 (zij was ziekelijk en overleed in 1919),
– Arie in 1914,
– Jan (mijn vader) in 1916,
– Neeltje in 1917,
– Jansje (2) in 1921 (ook ziekelijk en overleden in 1926) en
– Jannetje in 1924.
Het leven en de opvoeding viel Jacoba zwaar, het verlies van haar eerste dochter, de zorg voor de andere kinderen, de omstandigheden waaronder ze moesten leven en haar (volgens horen zeggen…) humeurige man.
De waarschijnlijk oplopende crises, hebben haar er toe gebracht in 1925 een einde aan haar leven te maken. Mijn vader heeft haar gevonden.

Teun Baldi werd geconfronteerd met de zorg voor zijn kinderen en moest ook zorgen dat er geld binnen kwam. De kinderen werden in eerste instantie ondergebracht, de situatie was verre van optimaal. In deze situatie kwam Jansje op bijna vijfjarige leeftijd te overlijden.
De Oud-Katholieke Kerk nam het initiatief voor een oplossing. Zij brachten Teun en Anna Prins-Visser bij elkaar. Anna was ook haar man verloren en was achter gebleven met drie kinderen: Thijs, Jannek en Aagt.
Het huwelijk tussen Teun en Anna (Naatje) werd gesloten op 27 september 1927.

Er valt natuurlijk veel meer te vertellen over deze gebeurtenissen, Teun overleed reeds in 1931 en daarmee kreeg Naatje de zorg voor een groot gezin voor zich: drie kinderen van haarzelf en vier kinderen van haar overleden echtgenoot.

Haar eigen dochters Jannek en Aagt trouwden met twee broers, Klaas en Leen Stam (De Klepper). Daar werden drie jongens geboren: Wim en Leen (Pum) Stam van Jannek en Leen (Dikke Leen) van Aagt. Thijs kreeg ook een aantal zonen met IJda: Wil, Piet (Babbel) en Klaas Prins. Het zijn of waren allen “stief-neven” van mij.

Mijn vader was een zoon van Teun Baldi, maar werd voor zijn generatiegenoten bekend onder Jan van Naatje. Die dus zijn stiefmoeder was.

Als ik het allemaal zo beschrijf en het op me in laat werken, krijg ik groot gevoel van respect voor opoe Naatje. Die ondanks het goed bedoelde sturende werk van de Oud-Katholieke kerk, als vrouw alleen voor de opvoeding van zeven kinderen stond. Het was in de jaren dertig een zeer magere tijd en ze heeft de boel drijvende weten te houden.

In duin kom ik regelmatig (stief-)neef Piet (Babbel) tegen. En hoewel onze werelden totaal verschillen, hebben we dezelfde basis.